การที่พวกเราเจอกันเป็นเนื่องจากว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[dsmol19]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งคู่มาเจอะกันในช่วงเวลาหนึ่ง รวมทั้งถ้าเกิดหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากอาจต้องจาก

สิ่งไหนที่เราทำมา ไม่อย ากเจอก็จะต้องพบ ไม่อย ากจากก็จำเป็นต้องจาก นี่แหละหนา ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ด้วยเหตุนี้ การที่เราโดน ปฏิบัติ จากบุคคลอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันสำเร็จของแขน ร ม ที่พวกเราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนพื้นแผ่นดินโดยที่พวกเราไม่รู้สึกตัว หรืออากาศ ถึงจะไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว รกร ร ม ก็เหมือนกัน ทุกความประพฤตินั้นมีผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงพวกเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราเข้าใจแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างกร ร ม กับเขาต่อไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จำต้องหัดที่จะให้อภัย ปลดปล่อยเขาออกจากใจ เลิกสร้างแขน ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเราให้อภัยเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับกร ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวเนื่องอะไรก็ตามกับเขา

เหมือนคำที่ว่า "บุญคนใด..กร ร ม มัน"

ตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า ท่านพูดไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เนื่องจากว่าทุกอย่างล้วนต้องมีที่มาที่ไป โน่นเป็น ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แต่ว่าเมื่อพามาเจอกันแล้ว หลังจากนั้นเป็น เราเองจะเป็นคนกำหนด

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันปฏิบัติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่พวกเรา

การพบเจอกันในปัจจุบัน คือผลของมือ ร ม ในสมัยก่อนก่อนหน้านี้

แม้กระนั้นชีวิตจะเป็นยังไง ในอนาคต คือผลของกร ร ม ที่พวกเราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/